Bir gül goncası,
Bir göl kenarında
Ağlar dururmuş...
Gül; ağlaya ağlaya kururmuş.
Gül derdini göle dökmüş
pembe pembe...
Göl bulanmış.
Gülün derdinden anlayan göl,
Hem ağlamış hem de yanmış.
Anlatılmış her yerde gülün aşkı.
Meğer bunlar bir masalmış...
Şimdi o kırmızı gülden geriye
Bir kaç diken,bir kuru kök kalmış...
Ama şu varki;
Alevler ve acılar; rengini gülden almış.
Lise yıllarımda dilime dolandı bu şiir okur dururdum..Şimdi de ezberden yazdım unutmamışım hala, sevindim. Çünkü hala seviyorum:))
Hafıza kaydrttimi bırakmıyo demekki :)
YanıtlaSilEvet bırakmamış ..ama önemli bilgileri unutuyoruz o neden ki:)
SilDemekki kaydetmemişsin sadece üstünden geçmişsin :)
Silne güzel şiirmiş. teşekkürler paylaşım için :)
YanıtlaSilBende çok severim şiir yazmayı ve okumayı.
YanıtlaSil